قبله گم‌کردن نتیجه منیت و بی‌مسئولیتی است

سلام دوستان صدیقه هستم یک همسفر:

دستور جلسه خلقت، ظرفیت‌ها را تعیین می‌کند که هر موجودی تا چه اندازه می‌تواند مسئولیت بپذیرد. در مورد قبله گم کردن باید گفت: کسی که هدف خود را گم کند؛ یعنی قبله گم کرده است و این در مورد افرادی صدق می‌کند که به یک جایگاهی می‌رسند و کسانی که در این راه کمکشان کرده‌اند را فراموش می‌کنند و در آیه قرآن هم به این موضوع اشاره شده است و گفته می‌شود، انسان موجودی است که به رب خود ناسپاس است.

هر موجودی دارای ظرفیتی مخصوص به خود می‌باشد، ظرفیت یک درخت با یک حیوان یا بقیه موجودات، متفاوت است و این ظرفیت یک روزه به وجود نمی‌آید. این شاهکار خلقت است که تمام  خواصی که در گیاهان، جانوران و جمادات است در انسان نیز نهفته گردیده و انسان مجموعه همه این‌ها است.

ما فکر می‌کنیم که همه انسان‌ها، باید پاک و از هر کار اشتباهی مبرا باشند، در صورتی که این‌گونه نیست. شخصیت بعضی انسان‌ها مانند مار آب زیر کاه هستند، یا مثل گربه که هر چه به او وفا کنیم، خودخواه است و کار خودش را انجام می‌دهد. بعضی انسان‌ها درنده هستند؛ پس همه خواص موجودات در انسان‌ها نهفته است و این قضیه در درمان انسان هم صادق است.

باید انسان‌ها به یک ظرفیتی برسند تا فرمان‌ بردار شوند، وقتی که ظرفیت یک انسان در اندازه کارمند اداره است و به او مقام رئیس اداره را می‌دهند، ممکن است، باعث تخریب خود و دیگران شود. بعضی از انسان‌ها ظرفیت سلامتی را ندارند و سلامتی را نمی‌توانند، بپذیرند؛ بعضی‌ها باید مریض باشند تا خلق خداوند از دست آن‌ها آسوده باشد؛ چون وقتی حالشان خوب است، شروع به اذیت و آزار می‌کنند. بعضی‌ها مدام تمارض به بیماری دارند؛ چراکه دوست دارند، دیگران به آن‌ها محبت کنند و ترحم بقیه را برانگیزند تا مسولیت‌هایشان را برعهده نگیرند.
ظرفیت‌ها دست ما نیست که آن را یک دفعه بالا ببریم؛ ظرفیت باید ذره ذره بالا برود، یک شبه این اتفاق نمی‌افتد و با تفکر و تجربه و آموزش می‌توان ظرفیت‌ها را بالا برد که این کار به صورت تدریجی اتفاق می‌افتد.
حالا وقتی ظرفیت ما بالا رفت؛ باید مسئول باشیم، مثلاً اگر کسی مسئول کنگره است؛ باید جوابگوی همه اتفاقاتی که در کنگره می‌افتد باشد. کسی که مسئول کشور است؛ باید در مقابل تمامی اتفاقات کشور پاسخگو باشد.
کسی که راهنما می‌شود؛ باید در مقابل یک لژیون، پاسخگو باشد و راجع به رهجوهایش پاسخگو باشد که به طور مثال: چرا درمان نشده است، یا حتی رهجو در مقابل راهنما مسئول است، یا ایجنت مسئول یک شعبه است و باید پاسخگوی مشکلات شعبه باشد و همین طور سایر جایگاه‌ها، باید پاسخگو در حیطه کاری خودشان باشند؛ پس پذیرش و مسئولیت به هم مربوط هستند. اگر کسی ظرفیت یک جایگاه را ندارد و مسئولیتی بیش از ظرفیتش به عهده آن فرد گذاشته شود، در او تخریب به وجود می‌آید.

بر مبنای ظرفیت هر فرد به او مسئولیت می‌دهند، اگر فردی ظرفیت جایگاهی که در آن قرار گرفته را نداشته باشد قبله‌اش را گم می‌کند. حالات روحی و روانی ما برمبنای پذیرش ما است و ذره ذره بالا می‌رود. همه خصلت و خصوصیات حیوانات به صورت بالقوه در انسان نهفته است و این بستگی به فرد دارد که کدام خصوصیت را آشکار سازد و تبدیل به چه موجودی شود. انسان ها در طول زمان نقاب از رخشان برداشته می‌شود و ممکن است از یک انسان ساده و  مهربان به یک آدمی جانی تبدیل شوند.

بعضی ها آب نمی‌بینند وگرنه شناگر ماهری می‌شوند. همه انسان‌هایی که در یک موقعیت، بسیار مهربان هستند، می‌توانند به مرحله‌ای برسند که خوی حیوانی آن‌ها پیدا شود. ما  در طول زمان تزکیه و پالایش شده‌ایم.

اگر انسان، محبتش واقعی باشد صور آشکار و پنهانش یکی باشد، تبدیل به موجودی می‌شود که همه او را دوست دارند و این اتفاق در بعد حیات می‌افتد. این مسیر از روز الست شروع شده و مشخص نیست که تا چه زمانی این تزکیه و پالایش ادامه داشته باشد.
نقطه تحمل باید کم کم بالا برود تا ظرفیت انسان نیز بالا برود. بعضی‌ها می‌خواهند، با مواد مخدر یا با قرص‌های مختلف ظرفیت خود را بالا ببرند که این کار درستی نیست.
ما از مسیر ضد‌ارزش‌ها نمی‌توانیم به ارزش‌ها برسیم. نمی‌توان با کلاس‌های ویژه به سرعت به ارتقاء   دست یابیم؛ باید به آن درجه از تفکر برسیم که بتوانیم، مسائل را به درستی تشخیص بدهیم.

سلام دوستان شکوفه هستم یک همسفر:

در ابتدا از خداوند بزرگ بابت وجود آقای مهندس و حضورم درکنگره سپاسگزارم.

ما در وادی دوم با واژه مسئولیت آشنا شدیم و آموختیم که هر فرد مسئولیت‌هایی بر عهده دارد، مسئولیت فرزند نسبت به پدر و مادر و برعکس، یا مسئولیت جامعه نسبت به افراد و برعکس. ما در مقابل خود، خانواده و جامعه مسئولیت‌هایی داریم و یکی از نکات مهم در مسئله مسئولیت داشتن ظرفیت است.
ظرفیت؛ یعنی اندازه و در تمام هستی، فقط انسان دارای ظرفیت متغیر است و این ظرفیت با تزکیه و پالایش قابل تغییر میکند و بالا می‌رود؛ اما در حیوانات از پیش تعیین شده و غریزی است.
در وادی نهم یاد گرفتیم که هر چیزی نقطه تحملی دارد، بالابردن نقطه تحمل، در داشتن ظرفیت بیشتر به ما کمک می‌کند و هر چقدر ما پالایش بیشتری انجام بدهیم، آگاهی و دانایی خود را بالا ببریم، در بیشتر شدن ظرفیت ما مؤثر است. ما مسئولیت انسان بودن، همسر بودن، مادر بودن و ... را به عهده داریم که هر یک  ظرفیت خود را می‌طلبد. وقتی به ما مسئولیتی داده می‌شود که ظرفیت آن را نداریم و قدر آن جایگاه را نمی‌دانیم، به مرحله قبله گم کردن می‌رسیم.

هر موجودی در هستی مسئولیت‌هایی بر عهده دارد. مسئولیت؛ یعنی انسان باید در قبال جایگاهی که دارد پاسخگو باشد. ما باید بدانیم که ظرفیت یک شبه بالا نمی‌رود و باید ذره ذره با تفکر، آموزش گرفتن و تجربه کسب کردن آن را بالا ببریم. این مسئله برای فرد مصرف کننده هم با ورود به تاریکی‌ها، قبله را گم کرده است؛ اما زمانی که برای درمان به کنگره می‌آید و مسئولیت مسافر بودن را می‌پذیرد، ذره ذره ظرفیتش بالا می‌رود، قبله و هدف خود که همان درمان اعتیاد است را نیز پیدا می‌کند.

انشاالله تمام ما با وجود کنگره‌۶۰  مسئولیت‌ پذیر باشیم و همچنین ظرفیت مسئولیت‌ها و جایگاه‌ها را به درستی بشناسیم و قدر بدانیم تا با حال خوش، به هدفمان  برسیم.

سلام دوستان ملکه هستم یک همسفر:

ابتدا خداوند را بابت حضورم در کنگره شکر می‌کنم. 

دستور جلسات کنگره۶۰ هرکدام، آموزش‌هایی به ما ارائه می‌دهند که برای بهتر زیستن و آرامش، نیازمند تأمل در آن‌ها هستیم. 
دستور جلسه «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن)» به من می‌آموزد که اگر پیش از یافتن ظرفیت و توانایی لازم برای پذیرش یک مسئله یا مسئولیت بخواهم آن را انجام بدهم، مانند شخصی خواهم بود که قبله خود را گم کرده؛ به‌ عبارتی هدف و مسیر خود را از دست داده است. 

ابتدا باید نقطه تحمل خود را در مواجهه با هر مسئله‌ای افزایش دهم و سپس مسئولیت آن را بپذیرم. طبق آموزش‌های جناب مهندس، مسئول یعنی پاسخگو؛ یعنی فردی که باید در برابر وظیفه‌ای که به او محول شده است، پاسخگو باشد. زمانی که به عنوان رهجو وارد کنگره شدم، پذیرفتم که مسئول حفظ حرمت‌های کنگره باشم، از راهنمای خود فرمان‌برداری کنم و به سمت هدف اصلی، یعنی رهایی مسافرم حرکت نمایم؛ اما اگر به این قوانین پایبند نباشم، قبله خود را گم کرده و از مسیر منحرف خواهم شد.

ایجاد ظرفیت به صورت ناگهانی اتفاق نمی‌افتد؛ بلکه باید همواره در مسیر ارزش‌ها گام بردارم، آموزش ببینم و با استمرار در این مسیر، ظرفیت لازم را به صورت تدریجی در خود ایجاد کنم. همان‌طور که یک سفر اولی نمی‌تواند به عنوان راهنما یا مرزبان انتخاب شود؛ زیرا هنوز ظرفیت کافی در او به وجود نیامده است؛ اما هنگامی که در این گردباد سبز قرار گرفت، آموزش دید و دیدگاهش با اهداف و ارزش‌های کنگره هماهنگ شد، همان سفر اولی به بهترین مرزبان، راهنما و ... تبدیل می‌شود؛ چراکه ظرفیت لازم را با کسب آگاهی و توسعه ظرف وجودی خود به‌دست آورده است. 

من می‌توانم با انجام خدمت‌های کوچک، مانند چیدن صندلی‌ها، نظافت شعبه و مرتب نوشتن سی‌دی‌ها، این ظرفیت را کم‌کم در خود ایجاد کنم و آماده پذیرش خدمت‌های بزرگ‌تر شوم. 

از جناب مهندس، خانواده محترم ایشان و همچنین از راهنما همسفر عطیه تشکر می‌کنم

سلام دوستان لیلا هستم یک همسفر:
 
انسان نسبت به اعمال خود مسئولیت دارد و تنها مخلوقی است که خداوند نعمت اختیار کامل را به او ارزانی داشته؛ بنابراین به واسطه این اختیار، اولین و بزرگ‌ترین مسئولیتی که بر دوش انسان گذاشته شده، مسئولیت انسان بودن است. او باید مسئولیت خود و شهر وجودی‌اش را بر عهده بگیرد. شخصی که بتواند، مدیر خوبی برای شهر وجودی‌ خود باشد، فردی مسئولیت‌پذیر است و در نتیجه، می‌تواند برای جامعه نیز فردی مسئولیت‌پذیر باشد.

ظرفیت در انسان، ناگهان و یک دفعه به وجود نمی‌آید؛ بلکه باید با تفکر، تجربه و آموزش، ذره ذره آن را افزایش دهد. هنگامی که نقطه تحمل و ظرفیت بالا رفت، می‌توانیم مسئولیت‌پذیر باشیم و مسئولیت‌های مهم‌تری را تجربه کنیم. 

ظرفیت در افراد متفاوت است. اگر فردی به مسئولیت و جایگاه‌ها دست یافت و خود را برتر از آن جایگاه تصور کرد، دچار منیت می‌شود، رفتارهای او تغییر می‌کند و در نتیجه از تعادل خارج شده، حال خوبی نخواهد داشت و در نهایت قبله خود را گم می‌کند. 

شخصی که در زندگی ثابت قدم است، در راه صراط مستقیم و ارزش‌ها حرکت می‌نماید، مسئولیت کارهای خود را می‌پذیرد و ظرفیت لازم را در خود ایجاد می‌کند، هرگز قبله‌اش را گم نمی‌کند؛ چراکه به دانایی لازم دست یافته است. 

در آموزش‌های کنگره۶۰ آموخته‌ایم، هرگاه مسئولیت فرد از ظرفیت او بیشتر باشد و از تعادل خارج شود، نوعی بی‌تعادلی به‌وجود می‌آید که به آن قبله گم کردن می‌گویند؛ یعنی خروج از وضعیت تعادل یا همان به هم ریختگی است. شخصی که قبله خود را گم کرده و فراموش می‌کند از کجا به کجا رسیده، چه کسانی او را در این مسیر یاری نموده‌اند و نمی‌داند در حوزه مسئولیت خود چه رفتاری درست است. 

در سیستم هستی، کائنات به دنبال افرادی هستند که ظرفیتشان رو به افزایش است و مسئولیت‌پذیر هستند. بنابراین تا زمانی که ظرفیت و دانایی مؤثر افزایش پیدا نکند، مسئولیت‌پذیری ما نیز رشد نخواهد کرد.

نویسنده: اعضای لژیون پنجم
ویراستاری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر طیبه (لژیون چهارم)
ارسال: همسفر منصوره (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی خواجو